Populacje roślin i zwierząt składają się z osobników, które się rozmnażają i giną. W zdrowych populacjach następuję kompletne zastępowanie ginących osobników rozmnażających się przez osobniki młode, pomimo że te zwykle ulegają wysokim stratom i dyspersji. Jeśli mogą rozmnażać się szybko, tak jak rośliny czy zwierzęta, które produkują dużo jaj lub nasion każdego roku, to takie populacje mogą szybko rosnąć, jeśli tylko mają zapewnione pożywienie przez cały rok. Mogą także przetrwać znaczną eksploatację przez ludzi czy inne drapieżniki, czy też straty młodych przy złej pogodzie.
Jednakże teren, który ludzie zagospodarowali pod żywność lub inne udogodnienia może, w niektórych okresach roku utracić możliwość dostarczania pokarmu dla dzikich zwierząt i stać się aż za dobrym miejscem dla polujących na nie drapieżników. Fragmenty terenu, które pozostają korzystne mogą też produkować zbyt małą ilość osobników mogących kolonizować inne fragmenty, które cierpią z powodu drapieżników, pogody lub zanieczyszczeń. Brak połączeń pomiędzy fragmentami tych terenów, może spowodować powstrzymanie rozprzestrzeniania się populacji. Populacje mogą wyginąć nawet na dużych obszarach, tak że będzie niezbędna interwencja ludzka.
Wsiedlanie roślin lub zwierząt by zasilić zmniejszające się dzikie populacje lub obszary, gdzie występowały wcześniej (reintrodukcje), stało się coraz bardziej popularną metodą służącą zapobieganiu spadkowi liczebności lub lokalnemu wymieraniu gatunków. Sprawdza się ona szczególnie dobrze u gatunków szybko rozmnażających się, na dostosowanym dla nich terenie. Jednakże, taka odbudowa wymaga starannego planowania, by zminimalizować ryzyko - w najlepszym wypadku - zmarnowanego czasu, zaś w najgorszym – szkody dla środowiska.
Minimalizacja ryzyka
Kuropatwy dobrze sobie radzą w terenach z uprawami, naturalną osłoną i kwiatami polnymi, które dostarczają owadów, będących pożywieniem dla piskląt. Siedziska dla ptaków szponiastych nie są tak przydatne. (© V Šegrt)
Czas, środki oraz dobre chęci mogą być zmarnowane przy próbie wsiedlania gatunków w rejony, które nie spełniają już wymogów kuropatw. Rośliny i zwierzęta wymagają trojakiego wsparcia, na które składają się: pożywienie, ochrona przed warunkami pogodowymi (podłoże, schronienie) oraz ochrona przed innymi organizmami (chorobotwórczymi czy drapieżnikami). Te czynniki mogą na siebie wzajemnie oddziaływać. Dlatego też rośliny mogą wymagać gleby jako podłoża ochronnego i dogodnego źródła pożywienia, jednakże substancje odżywcze mogą być uzupełnione poprzez nawożenie, przynajmniej po to by je podtrzymać. Zwierzęta mogą wymagać środowiska oferującego im pokarm roślinny oraz ochronę przed drapieżnikami, jednakże ograniczenie drapieżników może być konieczne szczególnie przy początkowych fazach wsiedlania. Czy jesteś w stanie podjąć wysiłek, który będzie wymagany przy niezbędnym zarządzaniu projektem?
Zasoby muszą być zdrowe i genetycznie dopasowane (© Markus Jenny)
Niebezpieczeństwo spowodowane wsiedlaniem czy reintrodukcją może wystąpić, gdy osobniki zasiedlające użyte do tych celów są nieodpowiednie lub wadliwe genetycznie lub są nosicielami chorób; co prowadzi do ryzyka zniszczenia roślin i zwierząt już obecnych na danym terytorium. Reintrodukowany gatunek może nawet stać się szkodnikiem, jeżeli warunki obszaru zmieniły się od kiedy ten wyginął. Ważne jest również upewnienie się, że użyty osobnik nie zostanie skrzywdzony poprzez wykorzystanie pojedynczych jednostek do programu odnawiania populacji, a także że użyte populacje źródłowe nie ucierpią w związku z zabraniem z nich części osobników do celów restytucyjnych. Jeśli dla zasilania populacji wykorzystuje się osobniki pochodzące z ferm hodowlanych, należy się upewnić, że nie wprowadzi on chorób oraz czy nie zmniejszy różnorodności genetycznej.
Wytyczne IUCN
W celu ustanowienia porządku tego, co mogło stać się chaosem, Międzynarodowa Unia Ochrony Przyrody (IUCN) opracowała w 1995 roku zestaw „Wytycznych dla reintrodukcji i innych przemieszczeń dla ochrony” (Guidelines for Reintroductions and other Conservation Translocations), który został skorygowany w 2013 roku. Jako że te wskazówki są nieco skomplikowane i nie są dostępne we wszystkich językach, utworzono uproszczone drzewo decyzyjne, szczególnie w celu pomocy lokalnym społecznościom w restytucji roślinności i populacji zwierząt poprzez przenoszenie ich na stosunkowo krótkie odległości.
Teraz nadszedł dobry moment do zapoznania się ze stroną Rewitalizacji Siedlisk.
Potem będziesz gotowy to odwiedzenia poniżej podanych lików
W sieci
Nasza strona jest ważna bez względu na to czy chcesz przywrócić szare kuropatwy czy jedynie chcesz znaleźć informacje na temat odnawiania siedlisk dzikich roślin i owadów w twoim ogrodzie, na twoim polu lub ogólnie w twoim sąsiedztwie.
Jeżeli przeczytałeś stronę na temat Rewitalizacji Siedlisk i czujesz, że każda odnowa środowiska jakiej potrzebujesz może zostać zrealizowana przez przemieszczenie osobników, możesz również odwiedzić dwa odnośniki poniżej
Przywrócenie gatunku poprzez wypuszczenie na wolność jest poważnym przedsięwzięciem. Każdy program mający na celu ponowne wprowadzenie lub wypuszczenie kuropatw szarych musi być przeprowadzony zgodnie z wytycznymi zawartymi w tym dokumencie, razem z:
Próby przywrócenia kuropatwy zwyczajnej są bardzo pracochłonne, czasochłonne i wymagające dużych nakładów finansowych, z małą szansą powodzenia, jeśli wszystkie wytyczne nie są w pełni przetrzegane.